สอนโยคะอย่างไร้ความสุข...เพราะเกิดความทุกข์...อยากเข้าห้องสุขา

จิมมี่ ใน ท่าภาสาสนะ(Noose Pose).... .ไม่ได้นั่งอึ๊

สอนโยคะอย่างไร้ความสุข...เพราะเกิดความทุกข์...อยากเข้าห้องสุขา

เหตุการณ์ที่ผมจะเล่าให้ฟังต่อไปนี้ เป็นเรื่องที่ครูสอนโยคะทุกคนไม่อยากจะเจอเลยจริงๆ(สาบานได้) แต่ก็เคยเกิดขึ้นกับผมหลายครั้งหลายครา(รวมถึงเมื่อเช้านี้ด้วย สดๆ ร้อนๆ) โชคดีตรงที่ผมสามารถเอาตัวรอดมาได้ทุกครั้งไป ก็คือการที่เรามีอาการท้องไส้ปั่นป่วน ต้องการเข้าห้องน้ำเพื่อถ่ายหนัก ในขณะที่กำลังดำเนินการสอนโยคะอยู่(ปัญหาระดับโลกของครูสอนโยคะทุกคน)  แล้วผมก็คิดว่าครูโยคะหลายๆท่านก็น่าจะเคยเจอกับประสบการณ์นี้บ้างไม่มากก็น้อย

ครั้งแรกที่เกิดเหตุการณ์ ท้องไส้ปั่นป่วนอยากเข้าห้องน้ำเพื่อถ่ายหนักของผม ก็ต้องย้อนไปเมื่อประมาณ 6-7 ปีที่แล้ว ตอนนั้น ก่อนสอนผมดันไปรับประทานอะไรสักอย่างหนึ่ง ที่ผมไม่เคยทานมาก่อน หลังจากนั้นไม่ถึงชั่วโมงก็ต้องสอนคลาส  อาการมันมาเริ่มตอนสอนไปได้สักประมาณ 35นาที(กำลังเป็นช่วงที่เล่นท่าค่อนข้างหนักพอดีเชียว) สิ่งที่ผมทำในตอนนั้นก็คือ ต้องยืนสอน แบบขาหนีบๆ ดูเรียบร้อยมากๆ การพูดก็จะพูดช้าลง เสียงเบาลงจากมาตรฐานเดิม และพูดน้อยกว่าปกติที่เคยเป็น(ไม่มีการสาธิตใดๆทั้งสิ้น ทำให้เกิดการสั่นสะเทือนกับร่างกายของเราน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถึงแม้นจะมีคนเอาปืนมาจ่อหัวก็ไม่ยอมสาธิต)  ในวันนั้นผมจำได้ดีว่าผมต้องอดทนสอนมาจนกระทั่งเหลือเวลาอีกเพียง 10นาทีก็จะจบคลาส ผมจึงให้นักเรียนนอนพักในท่าศพอาสนะ ปิดไฟในห้องให้มืด แล้วก็อาศัยความมืดรีบแว๊บออกไปเข้าห้องน้ำด้วยความรวดเร็ว ในขณะที่นักเรียนกำลังนอนพักในท่าศพอาสนะอยู่ ผมใช้เวลาในการเข้าห้องน้ำน่าจะประมาณ 5-7 นาที แล้วก็รีบกลับมา ดำเนินการสอนแบบเนียนๆไปจนจบคลาส(เอาตัวรอดไปได้ อย่างไม่น่าเชื่อ)

ครั้งที่สอง เป็นสถานการณ์ที่โหดร้ายมากที่สุดในชีวิตการเป็นครูสอนโยคะของผมเลยก็ว่าได้ คิดถึงทีไรเป็นต้องขนลุกสู้ ชูชันทุกทีไป  วันนั้นถ้าจำไม่ผิดเป็นเช้าวันเสาร์ ผมต้องสอนประมาณ 9.00น. ในขณะที่กำลังเดินทางจะไปสอน รู้สึกง่วงนอน ยังสะลึมสะลืออยู่ เนื่องจากเป็นการสอนคลาสแรกของวัน ก็เลยแวะเข้าร้านสะดวกซื้อชื่อดังเพื่อหากาแฟเย็นดื่ม(ปัจจุบัน ผมเลิกดื่มกาแฟไปแล้วครับ)  เพื่อตอนที่สอนจะได้ช่วยกระตุ้นให้เรารู้สึกตื่นตัว คึกคัก มีชีวิตชีวา  ก็จริงๆด้วยครับ ตอนเริ่มสอนผมตื่นตัวมีชีวิตชีวา มีการยิงมุกฮาใส่สมาชิกตั้งแต่ตอนต้นของคลาส แต่พอเวลาผ่านไปได้ประมาณ 15นาทีเท่านั้นเอง ก็ฮาไม่ออกแล้วครับ ความทุกระทม เริ่มค่อยๆถาถมเข้ามาทีละนิด ทีละนิด จนต้องทำให้ยืนสอนบิดไปบิดมา ก็คล้ายๆเดิมครับ ต้องยืนสอน แบบขาหนีบๆ ดูเรียบร้อยมากๆ การพูดก็จะพูดช้าลง เสียงเบาลงจากมาตรฐานเดิม และพูดน้อยกว่าปกติที่เคยเป็น(ไม่มีการสาธิตใดๆทั้งสิ้น ทำให้เกิดการสั่นสะเทือนกับร่างกายของเราน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถึงแม้นจะมีคนเอาปืนมาจ่อหัวก็ไม่ยอมสาธิต) แต่เนื่องจากเหตุการณ์มันแตกต่างจากครั้งแรกก็คือ ผมต้องทนทุกข์ทรมานอยู่เนิ่นนานมากๆ(ต้องใช้ขันติขั้นสูง) ภาวนาในใจตลอดเวลาว่า อย่าเรี่ยราด ออกมาเชียวน๊ะ (หากเกิดการเรี่ยราดออกมาคงเป็นที่โจษจรรกันไปทั่ว ว่าครูคนนี้เคยขี้แตกตอนสอนโยคะมาแล้ว ใครจะไปเรียนกับเขาต้องระวังให้ดี) แค่คิดก็สยองแล้วครับ  วันนั้นท่าสอนจึงเบาๆเรื่อยๆ ไม่ต้องใช้พลังมาก เป็นไปตามสูตรล่ะครับ และปัญหาที่สำคัญในขณะนั้นก็คือสถานที่แห่งนั้นห้องน้ำดันไม่ได้อยู่ชั้นเดียวกับชั้นที่ผมสอนและอยู่ไกลจากตำแหน่งที่สอนพอควร ผมจึงไม่สามารถแก้ไขสถานการณ์เหมือนกับเหตุการณ์ในครั้งแรกได้ ผมต้องทนมาจนถึง 5นาทีก่อนจบคลาสจึงตัดสินใจจบคลาสก่อนเวลา 5นาที (ไม่มีการ พูดคุย หรือ ตอบคำถามข้อสงสัยใดๆ จากการสอนในตอนนั้น เพราะธุระของผมสำคัญอย่างแสนสาหัส) พอถึงห้องน้ำถอดกางเกงแทบไม่ทัน แต่ก็ผ่านพ้นมาได้ด้วยความทุลักทุเล

หลังจากนั้นเป็นต้นมา ชีวิตผมก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย คือจะต้องไปให้ถึงสถานที่สอนก่อนเวลาและเข้าห้องน้ำก่อนเสมอถึงแม้จะไม่มีการขับถ่ายใดๆเลย แต่ก็จะเข้าไปนั่งก่อน(เผื่อมันจะมา) เหมือนคนเป็นโรคจิตก็ไม่เชิง แต่ก็รู้สึกอุ่นใจทุกครั้งที่ได้ทำเช่นนี้ก่อนสอน  หากวันไหนผมทานอาหารหรือดื่มเครื่องดื่มบางอย่างที่มีส่วนผสมของนมก่อนที่จะสอน แล้วมีเวลาไปเข้าห้องน้ำก่อนที่จะสอน บางทีไปนั่งมันก็มาจนทำให้เข้าห้องสอนช้ากว่าเวลาสอนเล็กน้อย แต่ก็ยังดีกว่าเข้าไปสอนแบบทรมานอย่างแน่นอนครับ

ผมหวังว่าเหตุการณ์ที่ผมได้กล่าวอ้างเล่าให้ฟังทั้งหมด คงจะเป็นอุทาหรณ์คอยเตือนเพื่อนร่วมวิชาชีพหรือทุกท่านได้เข้ามาอ่านบล็อกของผม ได้แง่คิดที่นำไปประยุกต์ใช้ในชีวิตของท่านได้อย่างเหมาะสม จะได้ไม่พบกับความทุกข์ระทม อย่างเช่นที่ผมได้ประสบมา

ขอพลังแห่งโยคะ และความอดทนในเรื่องนี้ที่ผมเคยมี...จงอยู่กับผมตลอดไป.

รบกวนทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาอ่านบล็อก ทั้งตั้งใจและบังเอิญเข้ามาอ่านก็ดี ทุกความคิดเห็นของท่านมีความสำคัญมากๆสำหรับผม โปรดช่วยแสดงความคิดเห็น ด้านล่างของบทความทุกบทความที่ท่านให้เกียรติเข้ามาอ่าน เพื่อจะได้เป็นแนวทางในการปรับปรุงแก้ไข ให้กับผู้เขียนในโอกาสต่อไป หรือหากท่านต้องการส่งข้อความแสดงความคิดเห็นแบบส่วนตัวหรือเข้าไปเยี่ยมชมรูปภาพของครูจิมมี่ ก็สามารถติดต่อได้ที่ e-mail: jimmythaiyoga@yahoo.com www.facebook.com.โดยค้นหาจาก e-mail ขอบพระคุณมากๆครับ

นมัสเต,

จิมมี่โยคะ